Terug naar huis

Snif snif snif,

van een emotionele dag gesproken. Vandaag was onze laatste dag in Oeganda en dus ook in het babieshome. Het voelt zo raar aan om naar huis te gaan, ik voel me hier echt goed en wil nog niet vertrekken. Al heb ik wel zin om al mijn verhalen te doen en mijn souveniertjes uit te delen. Maar als die twee dingen volbracht zijn vertrek ik wel terug naar hier ;) Dat vindt Stien vast ook prima, we are Uganda addicted. Het is nu 15.00u en ik zit voor de laatste keer in het Source cafe. Normaal gezien gaan we, nadat we hier iets gedronken en gegeten hebben, weer terug naar de babies. Vandaag dus niet, we gaan zo meteen terug naar ons huis om onze valiezen in te laden en te vertrekken richting Entebbe. Om 23.40u hebben we onze vlucht en we landen om 07.00u 's morgens in Schiphol. Daar nemen we de trein terug richting Antwerpen waar we weer worden herenigd met ons gezinnetje.

Mijn tijd is om dus ik ga er vandoor. Er zijn vandaag heel wat traantjes gevloeid en ik voel me nu echt leeg. Het gedacht dqt ik al die kindjes niet meer ga terugzien is niet leuk :( Achja aan alle mooie verhalen komt een eind zeker?

Kus kus, Toni

Only one week left

Wow heb net beseft dat mijn laatste week in Uganda vandaag in gaat. I`m shocked! Het kan typisch klinken maar het lijkt echt of ik ben hier nog maar net aangekomen. Kan bijna niet geloven dat het al 3 weken geleden is dat ik gepakt en gezakt het vliegtuig in Schiphol opstapte. De tijd gaat hier zo snel voorbij, ik zou hier gerust nog een tijdje langer kunnen blijven. Al zal ik ook wel blij zijn om iedereen terug te zien, maar `iedereen` mag als het aan mij ligt naar hier komen zodat ik nog kan blijven! Sinds gisteren namiddag ben ik terug in Jinja, het was echt een gevoel van terug thuiskomen. Kampala is ook leuk, maar Jinja spreekt me gewoon veel meer aan. Donderdag zijn we dus een dagje meegegaan naar het project in Kampala. In het huis leefden 18 jongens en 2 meisjes, dit komtomdat het percentage jongens dat op straat leeft veel hoger is dan meisjes(90% jongens 10% meisjes). De kinderen hadden muziekles dus het was een muzikale voormiddag. Daarna zijn we op tour geweest in de verschillende sloppenwijken, heel interessant om eens te zien. De mannen die ons begeleiden konden ons ook veel vertellen, aangezien ze ooit zelf op straat leefden. In de nacht zijn we dan terug naar de drukke straten in Kampala gegaan en gaan kijken hoe de straatkinderen er leven en slapen. Vele onder hen zitten ook aan de drugs, best erg om te zien. Ik heb hier al zo veel mooie, erge, leuke en vooral interessante dingen gezien. Dit is een reis die ik nooit zal vergeten en I LOVE UGANDA!

Bye bye, see you next time

Uitstap naar Kampala

Hallo,

op dit moment bevind ik mij in een internetcafe in Kampala. Niet alle toetsen van het toetsenbord werken even goed dus nu al mijn excuses voor mogelijke typfouten. Gisteren zijn we om twee uur vertrokken vanuit Jinja richting Kampala. We verblijven weer in het guesthouse waar we ook onze eerste dagen doorbrachten. Wel leuk om de mensen van hier nog eens terug te zien en ook sommige vrijwilligers die eerder in Jinja verbleven maar nu op het project in Kampala staan. Vandaag ben ik samen met Stien naar Entebbe gereisd om daar het project Foodstep te bezoeken. Het is een Vlaamse organisatie die kinderen uit de kindergevangenis probeert te halen en ze een beter leven geeft. Er leven op dit moment 91 kinderen in het weeshuis en ze komen zo goed als allemaal uit de kindergevangenis. Niet omdat ze iets fout deden, neen deze kinderen worden gewoon van straat gepikt of worden in de gevangenis geboren. Natalie, de oprichtster van het project, heeft ons heel wat chocerende verhalen verteld over verschillende kindjes. Het initiatief van deze mensen is prachtig om te zien, de kinderen kunnen naar school gaan en een beroep aangeleerd krijgen en op die manier alsnog een eigen leven opbouwen. Morgen gaan we een dagje meedoen op het project hier in Kampala, Hearts Vision. In de nacht gaan we ook mee de straat op om straatkinderen te zoeken. Oeps heb nog maar 2min tijd over dus moet afsluiten.

Tot de volgende x

Tijd van mijn leven

Hey, ik ben weer in het Nile Resort dus kan ik nog eens een blogje posten. Hier gaat alles nog steeds heel erg goed. De babies zijn nog altijd even lief en ik weet niet hoe ik ze ooit ga kunnen achterlaten. Liefst wil ik ze gewoon allemaal mee naar huis nemen, maar dat kan ik mijn ouders misschien net niet aandoen ;) Het is zo mooi om te zien hoe sommige kindjes er tijdens de periode dat we hier zijn op vooruit zijn gegaan. Zo heb je een baby van 6maanden en toen we hier aankwamen zat zijn rechter oogje zo goed als dicht. Nu is het al bijna volledig genezen en ziet hij er nóg schattiger uit. Donderdag en vrijdag zijn we naar The Village geweest, een huttendorpje in the middle of nowhere. We hebben ook in zo'n hutje geslapen en dat was een heel avontuur. Er is ook een schooltje in The Village en we hebben de kindjes wat bijgeleerd en vooral veel spelletjes met ze gespeeld. De Ugandese leerkrachten hebben ons ook Ites en Luganda aangeleerd, lekker moeilijk. Gisteren zijn we in de voormiddag terug naar het babieshome geweest omdat we onze kindjes al zo hard misten. In de namiddag zijn we met een andere vrijwilliger mee geweest naar zijn project. We zijn op een pleintje gaan sporten met allemaal kinderen uit de sloppenwijken. De kindjes waren heel erg sociaal en konden super coole dansjes. Vandaag heb ik het meest fantastische moment in mijn leven gehad, ik heb een bungeejump gedaan van 45m boven de Nijl. De grootste kick in mijn leven! De adrenaline gierde door mijn lijf. Mijn vrienden hier willen vertrekken naar ons huisje dus bij deze sluit ik mijn blog af. Eén ding is zeker aan naar huis gaan wil ik echt nog niet denken. Deze ervaring pakt niemand me nog af :D

Eindelijk wifi

Hallo allemaal, Het was me tot nu toe nog niet gelukt om iets op deze blog te zetten. Niet veel tijd en vooral niet veel verbinding :) Het is nu al 8 dagen geleden dat ik in Entebbe geland ben en ik heb me sinds dat moment nog geen minuut verveeld. Het is hier echt enorm mooi en heel anders dan bij ons. De eerste nachten brachten we door in het guesthouse in Kampala. We kregen een citytour in Kampala van Micheal en hij heeft ons de drukste, armste, rijkste en vooral mooiste plekjes van de stad getoond. Twee dagen later vetrokken we op safari richting Murchisson Falls. Na vele uren en hobbelige wegen kwamen we aan bij onze verblijfplaats. We konden genieten van luxe safaritenten met bedden in, een heerlijk viergangenmenu en een nog heerlijker uitzicht op de Nijl. De safari was in één woord fenomenaal. Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Zoveel dieren en een onbeschrijfelijke natuur. We zijn natuurlijk ook naar de watervallen zelf gaan kijken. We stonden oog in oog met de kracht van de natuur en enkele ogenblikken ervoor nog oog in oog met een leeuw. Moe en nog niet helemaal voldaan (want we konden niet genoeg krijgen van al dat moois) keerden we weer terug naar Kampala. En de volgende dag was het zover, we vertrokken naar Jinja en dus naar het babyhuis. Aangekomen was het allemaal even niet zo duidelijk. Er zijn drie vrijwilligershuizen in dezelfde 'straat' en wij kregen natuurlijk het krotje van de drie. Achja we overleven het wel en ik denk dat we vanavond trouwens mogen wisselen van huis! We zijn nu twee dagen in het babyshuis geweest en het is soms wel erg om aan te zien. Veel vliegen en mieren. En ze worden er met de harde hand aangepakt, maar dan zijn wij er om extra lief te zijn. De kindjes hebben zooooo veel aandacht nodig en zijn heel erg schattig! Er zijn 7 baby's, 13 peuters, nog een paar oudere kindjes en 7 bulungi's (gehandicapte kindjes). We hebben ze al gewassen, eten gegeven, in bed gestopt en vooral heel veel liefde gegeven. Nu zitten we in het Nile Resort met een uitzicht op de Nijl, ik voel me rijk ook al kost het hier niets :) Hier heb ik dus voor het eerst een goede verbinding. We hebben net een milkshake en een sandwich besteld en zijn daar nu op aan het wachten. Morgen weer naar het babyshuis, ik heb er al zin in want mis de kindjes nu al! Ohja ik wil nog iets zeggen, de taxi van hier 'boda boda' is super leuk. Het zijn brommertjes en soms zitten we er met 4 op (1 driver en 3 vrijwilligers) , best wel spannend! Dus alles is in orde met mij, ik heb hier de tijd van mijn leven! Groetjes van een hele blije Toni xxx

Busrit

Het is nu 07.28u en ik zit op de bus richting de vlieghaven. Rustige bus, veel plaats en een zotte internetverbinding. We zitten helemaal achteraan en zijn allebei nog vollenbak aan het geeuwen :) Heb dan ook maar 4-5 uur geslapen deze nacht. Maar we zijn dus onderweg, nog ongeveer een half uur en we komen aan op de luchthaven en dan begint het echte avontuur! Ik kan niet wachten tot we werkelijk in Oeganda zijn.

Vertrek

Hallo,

Mijn vorige blog is door een storing verdwenen dus heb ik een nieuwe aangemaakt.

Morgen is het zover dan vertrek ik voor een maand naar Oeganda. Een maand... zo lang ben ik nog nooit van thuis weggeweest. Het is dus best wel spannend, maar ik kijk er zo enorm hard naar uit!
Ik ga er samen met een vriendin, Stien, 30 dagen meedraaien in een weeshuis in Jinja. Ik verwacht dat ik de kindjes ga wakker maken, wassen, verzorgen, activiteiten organiseren,... Maar wat ik precies moet doen weet ik zelf nog niet. Dat zal ik binnen een paar dagen te weten komen.

Morgen om 11u vertrekt onze vlucht. We vliegen vanuit Amsterdam rechtstreeks naar Entebbe. Daar aangekomen zullen we in Kampala overnachten en de stad leren kennen. Daarna vertrekken we meteen op safari voor 3 dagen (Murchison Falls). En na die safari gaan we naar waar we de rest van de maand zullen verblijven, Jinja.

Ik heb nog veel te doen dus mijn bericht eindigt hier. Via deze weg zal ik proberen op regelmatige basis een bericht te posten. Hier nog de site van de organisatie waar ik naartoe ga, zo kunnen jullie deze ook al eens bekijken. http://www.travel4change.nl/oeganda

Byebye

Toni